ဘိန္း စိုက္ပ်ဳိးမွဳမ်ား တိုးလာေသာ တအာင္း (ပေလာင္) ျပည္

Written by  ျဖဴျဖဴကို

(ဓါတ္ပံု အင္တာနက္)

ရွမ္းျပည္ ေျမာက္က္ပိုင္း နမ္းခမ္း ၿမိဳ႔နယ္တြင္ လက္ဖက္ စိုက္ခင္းေနရာ၌ ဘိန္းစိုက္ခင္းမ်ားျဖင့္ အစားထိုး လာေနသည္ဟု နမ့္ခမ္းၿမိဳ႔ ဒသခံ တစ္ဦးလည္းျဖစ္ တအာင္း အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (TNLA) ဗဟို ေကာ္မီတီ၀င္ တဦး ျဖစ္သည့္ မိုင္းအိုက္ညမ္းက ဆိုပါသည္။

“ဘယ္ေလာက္ထိ စိုက္သလဲ ဆိုရင္ ကိုယ့္အိမ္ၿခံထဲက ေျမလြတ္ပါ မက်န္ကို စိုက္တာ ။ နမ္းခမ္းၿမိဳ ႔ ပတ္၀န္းက်င္ ေက်းရြာေတြ ဆိုရင္ အရင္တုန္းက (၂၀၀၅) ခုႏွစ္ ကတည္းက ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီတုန္းက လက္ဖက္ခင္းေတြနဲ႔ စိမ္းစိုေနခဲ့တာေပါ့။ အခုေတာ့ ဘိန္းခင္းေတြနဲ႔ဗ်။ ရာႏွဳန္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ (၈၀) ရာႏွဳန္း အထိ တိုးမယ္လို႔ က်ေနာ္ ယူဆတယ္” ဟု ဆိုပါ သည္။ 


စားသံုးမွဳ အပိုင္း၌လည္း ေယာက္က်ၤားမ်ား အျပင္ မိန္းကေလးမ်ားပါ တိုးလာေနၿပီး တအာင္း လူငယ္၏ (၇၀) ရာႏွဳန္း ခန္႔သည္ မူးရစ္ေဆး စားသံုးမွဳ၌ နစ္မြန္းေနၾကၿပီးဟု ယူဆေၾကာင္း တအာင္း အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဖြဲ႔၏ စစ္တမ္းကို ကိုးကားၿပီး ေျပာဆို ခဲ့ပါသည္။ 

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမွဳ တိုးလာျခင္းသည္ လက္ဖက္ ေစ်းႏွဳန္းမ်ား အဆမတန္ က်ဆင္း မွဳေၾကာင့္ဟု ဆိုပါသည္။ လက္ဖက္ခူး ရာသီ အစတြင္ လက္ဖက္ တစ္ပိသာသည္ က်ပ္ (၅၀၀၀) ရွိခဲ့ရာမွ ယခု အခ်ိန္တြင္ က်ပ္ (၂၅၀၀) သာ ရွိပါသည္။ ဤအတိုင္း ႏွစ္စဥ္ ျဖစ္လာခဲ့သည့္ အတြက္ တအာင္း ေတာင္သူမ်ားသည္ လက္ဖက္ အစား ဘိန္းမ်ား စိုက္ပ်ဳိး လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

လက္ဖက္ တစ္ပိသာ (၂၅၀၀) က်ပ္ရွိ ေနခ်ိန္တြင္ ဘိန္းစိမ္း တစ္ပိသာသည္ က်ပ္သိန္း(၂၀) ေပါက္ေစ်း ရွိေနပါသည္။ ဤသို႔ေၾကာင့္ အိမ္ေရွ႔မွ ေျမလြတ္ပါ မက်န္ စိုက္ပ်ဳိး လာျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။

အေရးယူမွဳ အပိုင္းတြင္လည္း အစိုးရ တပ္မ်ားသည္ အေရးယူျခင္းထက္ ဘိန္းခြန္အေပၚဆပ္ေၾကး ေကာက္ခံၿပီး အျပ သေဘာျဖင့္သာ ဖ်က္ဆီး ဟန္ျပ ဓါတ္ပံု ရိုက္ျပီး ျပန္သြားၾကေၾကာင္း ဆိုပါသည္။

အလားတူ တအာင္း အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (TNLA) ကလည္း စီးပြားေရး က်ဆင္း ေနသည့္ တအာင္း လူထု၏ အေျခအေနကို ငဲ့ညွာျပီး  လူထု ေထာက္ခံမွဳ မထိခိုက္ေသးရန္ ဘိန္း တိုက္ဖ်က္ေရးကို အဆင့္ (၃) ဆင့္ ခြဲျပီး အေကာင္အထည္ ေဖၚေနရပါသည္။ 

 (၁) ပညာေပးမွဳ အဆင့္ျဖင့္ ဦးစြာ ပညာေပးျခင္း၊ 

 (၂) အေရးယူမွဳကို ေလ်ွာ့ေပါ့ျခင္း၊ (ဘိန္းစိုက္ခင္းကိုသာ ဖ်က္ဆီး ျပေသာ္လည္း စိုက္ပ်ဳိးသည့္ ေတာင္သူကိုမူ အေရး မယူေပ။)

 (၃) မူးရစ္ ကုန္သြယ္မွဳကို ျပတ္သားစြာ အေရး ယူျခင္းနည္းျဖင့္ တိုက္ဖ်က္ ေနပါသည္။

ဤကဲ့သို႔ တိုက္ဖ်က္မွဳမ်ား ေရာ့ရဲ ေနခ်ိန္တြင္ အာဏာပိုင္ အားေပးမွဳ အပိုင္းႏွင့္ ေစ်းကြက္ အပိုင္းမ်ားက စိုက္ပ်ဳိးမွဳကို  အားသာ ေစသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထြက္သမွ် ဘိန္းမ်ား ေရာင္းမေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနျပီး စိုက္ပ်ဳိး သူမ်ား အေရးယူ ခံရျခင္း မရွိေပ။

“ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ပန္းေဆးျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္က သူေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ စဥ္တုန္းက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို မဲထည့္ေပးၾကပါတဲ့။ သူကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္လာရင္ တရား၀င္ ဘိန္းစိုက္ခြင့္ ေပးမယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ တစ္နယ္လံုးက ပန္းေဆးနယ္မွာ ဘိန္းသြား စိုက္ၾကတာေပါ့။ အခြန္ေတာင္ နဲေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘိန္း၀ယ္သူေတာင္ ရွာေနစရာ မလိုပါဘူး။” ဟု နမ့္ခမ္း ေဒသခံ တစ္ဦးက ေျပာပါသည္။

ဤကဲ့သို႔ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမွဳ အခြင့္အလမ္းက အားသာေနသျဖင့္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမွဳ မ်ားသည္ နမ့္ခမ္း တစ္ၿမိဳ႔နယ္လံုးသို႔ ျပန္႔ႏွ႔ံခဲ့ရာက ယခု အခ်ိန္တြင္ နမ့္ခမ္းျမိဳ႔နယ္၊ ကြပ္ခိုင္ ၿမိဳ႔နယ္ႏွင့္ မန္တံု ၿမိဳ႔နယ္မ်ား၌ ပိုမို စိုက္ပ်ဳိး လာခဲ့ ပါေတာ့သည္။ တအာင္း လူမ်ိဳး တို႔၏ မိရိုးဖလာ လက္ဖက္ စိုက္ခင္းကမူ ေတာေတာင္ ထူထပ္ေသာ နမ့္စမ္ ၿမိဳ႔နယ္တြင္သာ ရွိပါေတာ့သည္။

ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမွဳသည္၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွ စၿပီး သိသာ ထင္ရွားစြာ တိုးတက္ လာခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တရုတ္ျပည္မွ အရည္အေသြး ေကာင္းေသာ လက္ဖက္ေျခာက္မ်ား လိွမ့္၀င္ ရာက တအာင္း (ပေလာင္) လက္ဖက္မ်ား ေစ်းက် သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Source-  http://phophtawnews.org/burmese/index.php/news/internal-news/item/304-2013-05-16-07-57-23.html